Eiqui atrasiado, screbie-se nun blogue de sou nome “L Bolo de l Beiso”. Alhá se cuntában cuontas, fazien-se bersos, amostrában-se dezeinhos… mormente para ninos. Todo era falado: cuontas de fadas i princesas, amboras, çcubiertas… i até las eiboluçones de la tecnologie cumo esta screbida an 2008. Cumo tal, quien diç que la lhéngua mirandesa solo sirbe para falar de canhonas i outras bidas agro pastoriles, al melhor oubírun la cuonta pula metade. Ye assi:
Ousada purmeiro na guerra an abiones armados para çcubrir ls que éran alemanes ou aliados.
Ne l Porto ye andante, bia berde nas portaiges brinco de baca amportante, chip de perros salbaiges.
Ye eitiqueta cun pilha que n’altemoble colamos para facelitar la bida se nas portaiges passamos.
Ne ls sotos fai pi pi pi quando sálen sien pagar, cada beç ye más assi la eitiqueta de l radar.
Has de passar cul carrico cheno de compras na caixa i nun tenerás que tirar café ou chicha ou bolaixa.
Son óndias sien lhuç nien son a ler toda cumenéncia: Cháman-le Eidenteficaçon Por Rádio Frequéncia.
Lhápeç de Piedra, 2008
Fracisco Niebro, un de ls pseudónimos de Amadeu Ferreira, antre cembas de palabras que siempre mos traien algo de nuobo, publicou ne l lhibro...
An muitos lhugares de la Tierra de Miranda habie la tradiçon de dar un galho a la porsora ou porsor, ne l die d’Antruido....
hei de multeplicar, cumo ls bielhos cumbertidos, seinhas nas oumbreiras de las puortas por adonde puodan antrar raças de nuoba lhuç i boziá-le als...
