"Quien passaba até demudaba la quelor. Fazie-se-le la alma pequeinha só de oubir an tal çcampado ua respuosta assi. Ye que daba grima! Pula manhana, alhebantaba-se antes de l própio lhaboreiro. Mas nie le pedie la bençon a la probe tie Talbina, que tenie aquel filho na cuonta dun castigo de Dius, nien le daba ls buonos dies al ganado. Corriu al calhas pula sierra arriba, i perdiu-se apuis nua lhadeira".
De Os Bichos, Miguel Torga. Traduçon pa l mirandés: Duarte Martins. Boç: Suzana Ruano
"Era ua beç trés rius que nacírun an Spanha. Chamában-se Douro, Teijo i Guadiana. Stában un die a admirar ls anubrados i preguntórun-les d’adonde...
Hoije staremos a la cumbersa cun Tiu Jesé Luís Almendra, porsor, adbogado, pensador, atibista, por muitos cunsiderado un Senador de la Tierra de Miranda....
De loinge, ne l paíç que tamien ye nuosso, amóstran-mos puiales lhabados a anfitar rugas mudas i cozinas cumpuostas cun scanhos frius i dízen:...