Tortulhas, tierra de l Praino cun sues personaiges de cuontas deste mundo i de l outro, trai-mos hoije “L Stalhico”, ua passaige retratada por quien tan bien conhece sues rugas i sues gentes: Alfredo Cameirão.
Pontuações musicais – fragmentos de:
Cantar de Reis. Cantos de la Nuôssa Tiêrra, Malhadas, Miranda de l Douro, Sons da Terra, 2000; Pica-me ua china, La lhiêbre. Mirandum, Mirandela, GEMP/La Talvera, 1995; Encomendação das almas, Ró-ró. Música Regional Portuguesa, vol. 2, Trás-os-Montes, Strauss/Portugalsom, 1998; La serena de la noche. Cantigas da Segada, Caçarelhos, Vimioso, Sons da Terra, 1999
“Aquel cura era mui ruin, mui ruin. Nun balie un pataco furado. Habie stado acá uns anhos. Un chapuço dun burro que parece que...
Síguen uito dançadores bien guapos i spigadotes: quatro tocan castanhuolas, ls outros quatro, palotes.
“…quien nun quemir al menos ua castanha neste die purmeiro de maio puode quedar cun delor de cabeça para todo l anho…”