“… ampeçórun todos a cantar: l burro roznaba cun toda la alma; l perro lhadraba de malo; l gato miaugaba de miedo i l galho cantaba cun tanta fuorça que até las bidraças tlincában.”
Pula purmeira beç neste pequeinho cachico de fala, botaremos eiqui ua antrebista an pertués, mas mesmo que esta lhéngua nun tenga raízes na Tierra...
“L quelubron” ye ua pequeinha passaige cuntada na purmeira pessona por Tiu Tibério Delgado, ferreiro de Zenízio: “agora bem podes engordar… com essa feijoada!”
“…quien nun quemir al menos ua castanha neste die purmeiro de maio puode quedar cun delor de cabeça para todo l anho…”