“Fai pa riba de sessenta anhos que ls purmeiros mirandeses se scapórun deiqui para Fráncia. Apuis desse sgubiar de gente por ende afuora bemos l mundo a chegar a la nuossa tierra, gente que tal cumo ls que salírun i sálen deiqui, chégan an busca dua bida melhor. An tierras adonde la gente ye cada beç mais scassa, ber l mundo a chegar habie de ser mirado cumo ua riestra de spráncia. Para relembrar esses purmeiros abintureiros, queda eiqui un cachico de mais ua cunbersa de l porjeto Ourrieta las Palabras.”
"Hoije fala-se muito an antelgéncia arteficial, que ye cumo quien diç: ua maneira de las máquinas acháren caminos i apuntáren eideias, stribadas an grandes...
Uns dies antes de la Páscoa de 2022 stubimos na cozina de l forno de Adelaide Ruano a ber i a oubir l sou...
“…por agora, atama la passada que isso pon-te l zinolho manco a ouliar i nun trai l camboio. Solo te pido ua cousa: nun...