“Cul porjeto Ourrieta las palabras, que ten cumo propósito grabar pessonas a falar an mirandés, an todos ls lhugares adonde inda se fala, mormente puls mais bielhos, antes de ampeçar la antrebista pedimos siempre: – Nun bos squéçades de falar siempre an mirandés, nien que a mi se me scape pal pertués, bós siempre an mirandés. La maior parte de las bezes respónden-me: – I anton cumo se me ha de scapar a mi la lhéngua se nun sei falar doutra maneira!?!”
Testo i boç: Suzana Ruano, Márcio de 2024
De loinge, ne l paíç que tamien ye nuosso, amóstran-mos puiales lhabados a anfitar rugas mudas i cozinas cumpuostas cun scanhos frius i dízen:...
"- Botai-me la buossa bençon, senhor abade, que you pequei…"
“…quien nun quemir al menos ua castanha neste die purmeiro de maio puode quedar cun delor de cabeça para todo l anho…”